21 Νοε 2018

Πού θα κριθούν οι επόμενες εκλογές...

Πού θα κριθούν οι επόμενες εκλογές...



Του Κώστα Στούπα 

1) Που θα κριθούν οι επόμενες εκλογές...

Καθώς η πολιτική αντιπαράθεση έχει τεθεί σε προεκλογική τροχιά με επικρατέστερο σενάριο τις πρόωρες εκλογές τον Μάη μαζί με τις Ευρωεκλογές και τις περιφερειακές-δημοτικές, η κυβέρνηση έχει εναποθέσει τις ελπίδες της στην αδιευκρίνιστη ψήφο που κινείται μεταξύ 18-20% και κατά το μεγαλύτερο μέρος προέρχεται από τους απογοητευμένους του ΣΥΡΙΖΑ.



Αυτούς δηλαδή που είχαν πιστέψει πως ο γάιδαρος πετάει όπως υποσχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ όσο ήταν αντιπολίτευση και τελικά όταν έγινε κυβέρνηση αντί να τον απογειώσει τον κράτησε δεμένο στο παχνί των δανειστών.

Στην κυβέρνηση ποντάρουν πως το μεγαλύτερο μέρος όσων παρουσιάζονται αναποφάσιστοι στις δημοσκοπήσεις θα επιστρέψει σ’ αυτό που ψήφισε το 2015.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές έλαβε περί το 35% και η συσπείρωση που εμφανίζει στις περισσότερες δημοσκοπήσεις την τελευταία διετία είναι πέριξ του 50%. Τούτο σημαίνει πως από το 35% που τον ψήφισε το 2015 μόνο το 17-18% δηλώνει πως θα τον ξαναψηφίσει.  ​​​​​​​

Όσο θα πλησιάζουν οι εκλογές είναι αναμενόμενο ως ένα βαθμό να ανεβάζει τη συσπείρωση και άρα και το ποσοστό του.

Η χαμηλή συσπείρωση δεν σημαίνει αναγκαστικά πως υπάρχουν ανεξάντλητες δεξαμενές. Τα κόμματα που οδηγούνται σε συντριβή ποτέ δεν ανεβάζουν τη χαμηλή τους συσπείρωση.

Η συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ π.χ. στη δημοσκόπηση της MRB στις 14 Απριλίου του 2012 ήταν στο 35,1% του ποσοστού που είχε πάρει στις εκλογές του 2009 και το οποίο είχε φτάσει στο 43,9%. Η ίδια δημοσκόπηση έδινε στο ΠΑΣΟΚ 12,7% και στις εκλογές ένα μήνα αργότερα έλαβε 13,18%.

Ένα 10-15% αυτών που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το 2015 δηλώνει σταθερά πλέον πως θα ψηφίσει ΝΔ και τούτο αναλογεί σε 3,5-5,5% το οποίο αφαιρείται από τον ΣΥΡΙΖΑ και μεταφέρεται στη Ν.Δ.

Αυτό ανεβάζει το ποσοστό της ΝΔ πάνω από το 30% και κατεβάζει τον ΣΥΡΙΖΑ στα ίδια επίπεδα. Συνήθως αυτοί που δηλώνουν πως ψηφίζουν άλλο κόμμα από αυτό που ψήφισαν έχουν πάρει τις αποφάσεις τους και δεν αλλάζουν γνώμη.

Επίσης σχεδόν τα 2/3 αυτών που ψήφισαν Ποτάμι και μέρος αυτών που ψήφισαν άλλα μικρότερα κόμματα έχουν πάρει ήδη τις ίδιες αποφάσεις. Όλα αυτά ανεβάζουν τη δύναμη της Ν.Δ. περί το 33-35%.

Το ποσοστό αυτό κινείται σε οριακά επίπεδα σε ό,τι αφορά την επίτευξη αυτοδυναμίας. Το ουσιαστικό ερώτημα των επόμενων εκλογών είναι αν  θα προκύψει πλειοψηφία 180 βουλευτών πρόθυμη να εκλέξει πρόεδρο της Δημοκρατίας και έτσι να απομακρυνθεί το σενάριο πρόωρων εκλογών με απλή αναλογική.

Αυτό το  τελευταίο είναι το σενάριο που φοβάται η οικονομία και η χρηματιστηριακή αγορά και παραμένουν υπό ασφυκτική πίεση.

Δυστυχώς αυτό δεν αναμένεται να ξεκαθαρίσει λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές όταν μια μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης, η οποία έχει απωθήσει για ψυχοπροφυλακτικούς λόγους την παρακολούθηση των πολιτικών εξελίξεων, θα πιεστεί εκ των πραγμάτων  να λάβει θέση...

Ένα μέρος των απαντήσεων του τύπου "δεν ξέρω", "δεν έχω αποφασίσει" ή "κανέναν"  οι εκλογομέντορες της κυβέρνησης θεωρούν πως κρύβει πρώην ψηφοφόρους που ντρέπονται να παραδεχτούν πως εξαπατήθηκαν αλλά προ της κάλπης θα πρυτανεύσουν τα αισθήματα της ασφάλειας που παρέχει το πολιτικό "μαντρί".

Στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ το 2012 όμως, όπου μάλιστα είχε και πολύ βαθύτερες ρίζες, το συναίσθημα αυτό δεν επικράτησε.

Η περίπτωση του ΠΑΣΟΚ της περιόδου 2009-12 έχει πολλές ομοιότητες με την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ 2015-18. Αμφότερα τα κόμματα πολιτεύθηκαν με συνθήματα του τύπου "λεφτά υπάρχουν" και όταν έγιναν κυβέρνηση αναγκάστηκαν να κάνουν τα εντελώς αντίθετα από αυτά που έλεγαν.

Από ό,τι φαίνεται από τους σχεδιασμούς και τις δηλώσεις η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ αποβλέπει κατά σειρά προτεραιότητας:

α) Να μην προκύψει πλειοψηφία 180 βουλευτών που θα εξασφαλίσει εκλογή προέδρου και άρα κυβέρνηση με ορίζοντα τετραετίας.

β) Να μην πετύχει η Ν.Δ. αυτοδυναμία. Ακόμη και να πετύχει αυτοδυναμία αν η Βουλή δεν μπορέσει να εκλέξει Πρόεδρο το 2020 η αυτοδυναμία περισσότερο θα την βλάψει παρά θα την ωφελήσει.

γ) Το εκλογικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ να ξεπεράσει το 25% και η διαφορά από τη ΝΔ να μην είναι διψήφια.​​​​​​​

Που θα κριθεί το "ματς"

Αν η διαφορά της Ν.Δ. με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι διψήφια και το ΚΙΝΑΛ καταφέρει να γράψει διψήφιο ποσοστό, τα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει τον δεύτερο ισχυρό πολιτικό πόλο που θα ηγεμονεύσει στην Κεντροαριστερά ακυρώνονται. Λίγες εβδομάδες μετά τις εκλογές ο κρατικοδίαιτος μηχανισμός του βαθέος ΠΑΣΟΚ που έχει κάνει μετάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει προκειμένου να εξασφαλίσει πρόσβαση, εκπροσώπηση (και άρα προστασία) στην επόμενη κυβέρνηση, η οποία θα ελέγχει το δημόσιο και άρα τα συμφέροντά του.


Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπεράσει το 25% και η διαφορά από την προπορευόμενη Ν.Δ. είναι μονοψήφια, η  κυβέρνηση της Ν.Δ. θα δυσκολευτεί να τελειώσει την τετραετία καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει το περιθώριο να μετασχηματιστεί σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, να προσελκύσει ψήφους από Κεντροαριστερά και Κεντροδεξιά και ουσιαστικά θα είναι κυβέρνηση σε αναμονή.

Καθώς η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει πως είναι ηθικά και πολιτικά ανερμάτιστη θα μιλάει με αριστερή φρασεολογία και θα εφαρμόζει ρεαλιστικές  πολιτικές, ακόμη και σε ζητήματα ταμπού μετά το 2015 όπως η φορολογία, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια κλπ.

Αυτό είναι το καλό σενάριο για το ΣΥΡΙΖΑ.

Το πλέον πιθανό σενάριο είναι να μην καταφέρει ποτέ να ενσωματώσει το "εκσυγχρονιστικό" ΠΑΣΟΚ ούτε να αποκτήσει απήχηση στην Κεντροαριστερά και Κεντροδεξιά, πολιτικοί χώροι που όλοι μαζί αθροίζουν όχι παραπάνω από 10-15%. Οι συσπειρώσεις και οι μετατοπίσεις τους όμως διαμορφώνουν εκλογικές πλειοψηφίες.

Ένα πολύ πιθανό μελλοντικό σενάριο είναι Κέντρο και Κεντροαριστερά να μην βρεθούν ξανά κάτω από την ίδια πολιτική σκεπή με τη λαϊκίστικη και κομμουνιστογενή αριστερά, όπως συνέβαινε πριν τη δικτατορία και μετά τον τελευταίο πόλεμο. Ο  Ανδρέας Παπανδρέου κατάφερε να συσπειρώσει λαϊκιστές και εκσυγχρονιστές (ή κεντρώους και εαμογενείς) στο ίδιο κόμμα. Αυτό μοιάζει δύσκολο να επαναληφθεί...​​​​​​​

2) Περί χρυσού...

Κύριε Στούπα καλησπέρα,

Κατ' αρχάς θέλω να σας συγχαρώ για την εξαιρετική αρθρογραφία σας. Διαβάζω τα άρθρα σας από την εποχή που γράφατε στον Επενδυτή.

Σας γράφω για να σας παρακαλέσω εάν είναι δυνατόν να ασχοληθείτε σε κάποιο από τα επόμενα άρθρα σας με τα εξής:

Την πορεία του χρυσού στην επόμενη δεκαετία. Έχετε γράψει ότι το πιθανότερο σενάριο είναι η τιμή χρυσού τα επόμενα δύο με τρία χρόνια να έχει το ελάχιστο το 2 μπροστά.

Και ειδικότερα ποια στιγμή θα ήταν προτιμότερο να χτίσει κάποιος θέση. Λόγω της ανόδου των επιτοκίων της FED και μιας ενδεχόμενης ύφεσης στο προσεχές μέλλον, είναι πιθανό να ισχυροποιηθεί προσωρινά το δολάριο με συνέπεια μια απότομη πτώση του χρυσού προτού αρχίσει να ανακάμπτει. Όπως συνέβη και με την προηγούμενη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.

Το είδος της επόμενης οικονομικής κρίσης στις Η.Π.Α. Είναι πιθανό να είναι παρόμοια της Ιαπωνικής οικονομικής κρίσης του 1990;

Με εκίμηση
Διονύσης Α.

Απάντηση: Η γνώμη μου είναι πως ο ανοδικός κύκλος που ξεκίνησε για την τιμή του Χρυσού στις αρχές της περασμένης δεκαετίας δεν έχει ολοκληρωθεί και βρίσκεται κάπου στο μέσον του ή και χαμηλότερα.

Όταν προκύπτει ένα κραχ στις αγορές τα διεθνή κεφάλαια αναζητούν πρώτα προστασία στο δολάριο και το ελβετικό φράγκο και μετά ακολουθεί ο χρυσός. Τούτο συμβαίνει γιατί του κραχ και της ύφεσης (που είναι φυσιολογικά κυκλικά φαινόμενα) προηγείται η άνοδος των επιτοκίων που ανεβάζει τις αποδόσεις.

Μόλις ξεσπάσει το κραχ και οι Κεντρικές Τράπεζες αντιδρούν μειώνοντας τα επιτόκια, μέρος των κεφαλαίων αναζητεί καταφύγιο στον χρυσό.

Ο επόμενος κύκλος του χρυσού πιστεύω πως  θα είναι ο πλέον δυναμικός επιπλέον γιατί βρισκόμαστε στην αρχή ενός εμπορικού και νομισματικού πολέμου που θα αναδιανείμει την ισχύ των παγκόσμιων δυνάμεων.

Προς την ίδια κατεύθυνση συνηγορεί και το τεράστιο παγκόσμιο χρέος το οποίο αναγκάζει τις Κεντρικές τράπεζες να μηδενίζουν τα επιτόκια και να τυπώνουν χρήμα.

Μέχρι τα κρυπτονομίσματα να εξασφαλίσουν στα μέλη των αλυσίδων τους συνθήκες εμπιστοσύνης για την αποθήκευση αξίας, ο χρυσός παραμένει μια μορφή χρήματος που οι πολιτικοί δεν μπορούν να νοθέψουν. Μπορούν βέβαια να απαγορεύσουν στους ιδιώτες να τον κατέχουν όπως έχουν κάνει πολλάκις στο παρελθόν για πολιτικούς, ταξικούς ή πατριωτικούς λόγους.  Ακόμη όμως φαίνεται πως απέχουμε από το σημείο αυτό.  

kostas.stoupas@capital.gr