Τόσο στις κινηματογραφικές ταινίες για την Άγρια Δύση, όσο και στα κόμιξ όπως είναι ο Λούκυ Λουκ και ο Μπλούμπερυ, ο ερχομός των «Μπλε» δηλαδή του αμερικανικού ιππικού, σήμανε το τέλος των εχθροπραξιών, των ληστειών και την επάνοδο στην τάξη με συνοπτικές διαδικασίες. Σήμερα, ο ερχομός των πλοίων, που θα μεταφέρουν αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο LPG στην Ευρώπη και η αποχώρηση των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων από τα σύνορα της Ουκρανίας μετά από τις αμερικανικές πιέσεις, αποσυμπιέζουν εν μέρει το ενεργειακό στρες.
Όπως έχει αναφερθεί σε όλες τις αναλύσεις του Liberal Markets, το ενεργειακό πρόβλημα της Ευρώπης, δεν είναι ούτε στιγμιαίο, ούτε μπορεί να ξεπεραστεί με ευκολία. Η ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική είναι δομημένη με λάθος τρόπο.
Η πρώτη παραδοχή, ότι θα μειωθεί η ζήτηση για ενέργεια λόγω της νέας «πράσινης» αντίληψης για την προστασία του περιβάλλοντος από τους πολίτες αποδείχθηκε λανθασμένη. Ίσα - ίσα, που η ζήτηση για ενέργεια ακολουθεί ανοδική πορεία.
Η δεύτερη παραδοχή και επιλογή για την απομάκρυνση από την ατομική ενέργεια, κυρίως από την πλευρά της Γερμανίας, αποδείχθηκε λανθασμένη, καθώς οι ατομικοί αντιδραστήρες παραμένουν μια αξιόπιστη και αδιάλειπτη πηγή ενέργειας, που προσφέρει ομαλή και συνεχή λειτουργία στο σύστημα.
Η τρίτη παραδοχή, δηλαδή η πρόσδεση της Ευρώπης στο ενεργειακό άρμα της Ρωσίας, κυρίως με ευθύνη και πάλι της Γερμανίας, αποδείχθηκε επικίνδυνη και εξίσου λανθασμένη. Όλοι θυμόμαστε ήδη από το 2005, τον σοσιαλδημοκράτη πρώην καγκελάριο της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ να εντάσσεται στο δυναμικό της NEGP, της κοινοπραξίας που είχε αναλάβει την κατασκευή υπόγειου αγωγού για τη μεταφορά φυσικού αερίου της Gazprom, στην προώθηση του οποίου συνέβαλε ως καγκελάριος.
Αλλά και τον Ιούλιο του 2020, ο πρώην καγκελάριος είχε μιλήσει από το βήμα της Bundestag ως λομπίστας του Κρεμλίνου και ειδικός σύμβουλος του προέδρου Πούτιν, για τον αγωγό φυσικού αερίου «Nord Stream 2», γεγονός που είχε εξοργίσει πολλούς Γερμανούς βουλευτές. Η ενεργειακή εξάρτηση των ευρωπαϊκών χωρών από ένα γεωπολιτικό αντίπαλο του επιπέδου της Ρωσίας, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, ως εγκληματική.
Η τέταρτη παραδοχή για την ταχεία πράσινη μετάβαση στην Ευρώπη, αποδεικνύεται επιπόλαιη. Όπως φαίνεται το κόστος της μετάβασης είναι τεράστιο. Η απεξάρτηση της Ευρώπης από τα ορυκτά καύσιμα και η μετάβαση της στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές στοιχίζει (ΑΠΕ), θα στοιχίσει ακόμα περισσότερο στα νοικοκυριά και στις παραγωγικές και βιομηχανικές μονάδες. Η εγκατάσταση των μονάδων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, προχωρούν με αργούς ρυθμούς λόγω προβλημάτων και καθυστερήσεων στην αδειοδότηση τους, με αποτέλεσμα αυτό το «μεταβατικό» στάδιο να επιμηκύνεται και το μείγμα των πηγών ενέργειας να παραμένει ασταθές και εκρηκτικό. Και πάλι η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος παίκτης στο χώρο των υποδομών για το πέρασμα της Ευρώπης στις ΑΠΕ.
Τι κατάφερε με την παρέμβαση του το «αμερικανικό ιππικό»;
Το πρώτο που κατάφερε, ήταν την απομάκρυνση 10.000 Ρώσων στρατιωτών από τα σύνορα με την Ουκρανία. Το γεγονός ότι η παρηκμασμένη ολιγαρχική πολιτική της Ρωσίας, δεν μπορεί να στηρίζει παράλληλα και την παραπαίουσα οικονομία της και τα εξοπλιστικά της προγράμματα, την οδηγούν σε αποκλιμάκωση των πιέσεων, μετά και από τις προαναγγελθείσες νέες κυρώσεις των ΗΠΑ απέναντι στη Μόσχα, τις οποίες ανέβαλαν λόγω της αντίθετης στάσης της προηγούμενης κυβέρνησης της Γερμανίας. Ωστόσο, η πάγια γερμανική στάση των τελευταίων ετών, δείχνει να μεταβάλλεται μετά από την ανάδειξη του νέου κυβερνητικού συνασπισμού στο Βερολίνο.
Το δεύτερο που κατάφερε ήταν να δρομολογήσει την τροφοδότηση της Ευρώπης με αμερικανικό υγροποιημένο αέριο (LNG), που μεταφέρεται μέσω ειδικών πλοίων, δημιουργώντας έτσι την προσδοκία στις αγορές ότι θα ξεπερασθεί το πρόβλημα της χαμηλής παροχής αερίου από τη Ρωσία, σε μια περίοδο εξαιρετικά χαμηλών αποθεμάτων και υψηλής ενεργειακής ζήτησης. Ήδη στα γνωστά ψηφιακά προγράμματα παρακολούθησης μετακίνησης πλοίων, σύμφωνα με το Bloomberg, καταγράφονται οι κινήσεις περισσότερων των 30 πλοίων μεταφοράς φορτίων LNG, που πλησιάζουν στην Ευρώπη. Και εδώ αποδεικνύεται και η χρησιμότητα του ενεργειακού και στρατιωτικού κόμβου της Αλεξανδρούπολης.
Η ραγδαία υποχώρηση της τιμής του φυσικού αερίου στην κεντρική αγορά εμπορευμάτων του Άμστερνταμ κατά 45%, που συνοδεύτηκε από την υποχώρηση των χονδρικών τιμών ρεύματος κατά 50%, αποσυμπιέζει το ενεργειακό στρες που έχει καλύψει την πραγματική οικονομία της Ευρώπης. Ένα στρες, που θα ανέτρεπε στον ιδιωτικό τομέα όλα τα επιχειρηματικά σχέδια, λόγω της εκτόξευσης του κόστους παραγωγής και της αναγκαστικής επιβάρυνσης στις τιμές των τελικών προϊόντων. Ένα στρες, που θα ανέτρεπε επίσης και όλους τους κρατικούς προϋπολογισμούς λόγω της χαμηλότερης ανάπτυξης, του υψηλότερου πληθωρισμού και της ανάγκης «οριζόντιων πακέτων στήριξης» των νοικοκυριών.
Προς το παρόν οι σάλπιγγες του αμερικανικού ιππικού και η σκόνη που σηκώνουν στο πέρασμα του, μοιάζουν με βάλσαμο, σε μια ευρωπαϊκή οικονομία που προσπαθεί να βρει τα πατήματα της, εν μέσω έντονων πληθωριστικών πιέσεων και αμφιβολιών για το μέλλον της ποσοτικής χαλάρωσης και του ύψους των επιτοκίων των κεντρικών τραπεζών.
